<1> <2> <3> <4>

                                 Д
    Дзелянкі – так санюкоўцы называюць месца пасадкі дубовага і грабавага лесу.

                                Ж
    Жэлонскі мост – урочышча за вёскай Кавалі, сваю назву атрымала ад назвы ракі Жэлонь.

                                 З
    Загароўская гара – сваю назву ўрочышча атрымала ад прозвішча жыхара вёскі Засінцы Загароўскага. У свой час на гэтай гары стаялі ў стойле каровы.
    Засінцаўскія пакосы – зараз на гэтым месцы знаходзіцца паша, а раней, напэўна, у вёсцы Засінцы тут былі самыя буйныя сенажаці.
    Змітрыцкая – так жыхары вёскі Санюкі называюць палянку ў лесе, дзе засталіся рэшткі былых палёў, якія некалі абрабляліся вяскоўцамі.

                                 К
    Каверток – зусім недалёка ад Зашыр’я ёсць вельмі маляўнічы і незвычайны куток. Тут раней за ўсіх распускаюцца кветкі. І квітнее іх вялікае мноства. Падснежнікі і адуванчыкі, сон-трава і купальніца… З ранняй вясны і да позняй восені дыван з кветак упрыгожвае гэта дзівоснае месца. Сюды здаўна любяць прыходзіць дарослыя і дзеці. Старыя людзі назвалі гэта месца – Каверток.
    Кайдобы – урочышча мае такую назву таму, што на гэтым месцы былі жэлаб і калдоб і ў іх заўсёды стаяла вада (в.Засінцы).
    Казённы лес – панскі або царскі лес. Як гавораць жыхары вёскі Падгалле да Кастрычніцкай рэвалюцыі ў гэты лес забаранялася хадзіць сялянам дзеля збору ягад, грыбоў, нарыхтоўкі дроў. Уладальнікам гэтага лесу быў пан.
    Каркуцы – гэта быў хутар, дзе жыло некалькі пакаленняў вялікай сям’і. Урочышча атрымала назву ад іх прозвішча (в.Валаўск).
    Карлавае балота – з успамінаў старажылаў вёскі Дабрынь мы даведаліся, што раней тут жыў пан, які меў сваіх сялян. Аднаго з іх звалі Карл. Аднойчы ён украў у пана мех збожжа і вырашыў схаваць яго ў лесе. А да лесу патрэбна было прайсці праз балацянку (месца, якое зарасло хмызняком і напоўненае вадою). Карл ішоў уночы і ўтоп, а мех з зернем так і ляжаў на купіне.
    У наш час гэтыя мясціны асушылі і пусцілі ў севаабарот гаспадаркі. А вось назва так і засталася – Карлавае балота.
    Касцелішча – узгорак у вёсцы Санюкі з рэшткамі старых панскіх польскіх могілак. Кажуць, што ў даўнія часы там стаяў касцёл і таму пайшла такая назва.
    Косцераў дуб – побач з вёскай Зашыр’е была дзіўная мясціна і раслі там пяць вялізных дубоў. У адным з іх было вялікае дупло. У той час жыў чалавек, якога звалі Косця. І вымушаны быў гэты Косця хавацца ад лютага пана ў гэтым дупле. Аднойчы схаваўся ён у гэтым дупле і, па аповедам старажылаў, пазбег смяротнага пакарання. З цягам часу з пяці дубоў застаўся адзін, а гэту мясціну з таго часу людзі сталі называць Косцераў дуб.
    Крыніца – так называюць мясцовасць вакол крыніцы (в.Санюкі).

                                  Л
    Лісіны востраў – калі ехаць ад Зашыр’я па лясной дарозе ў бок вёскі Валаўск, а потым ісці па сцяжынцы наперад, можна натрапіць на невялічкі востраў сярод балота. Старыя людзі кажуць, што калісьці гэта месца славілася вялікай колькасцю ліс. Гэта быў аблюбаваны куток паляўнічых. Ні адзін з іх ні разу не вяртаўся дамоў з гэтага вострава без здабычы. Адсюль і назва – Лісіны востраў.
    Ляскі – сярод балот, на ўзвышшы, рос невялікі лясок. Ад гэтага і пайшла назва гэтага ўрочышча (в.Падгалле).
    Ляхаўшчына – такую назву атрымала ўрочышча ў вёсцы Санюкі, дзе некалі жылі палякі.

                                 М
    Малуша – урочышча атрымала назву ад імя дачкі пана Азеля: Малушкі, якому некалі належала гэта мясцовасць. Праз некаторы час пан прадаў лес перасяленцам з Кіеўскай губерніі. Лес людзі высеклі, выкарчавалі і атрымалі поле, луг і толькі назва мясцовасці нагадвала аб былым уладальніку (в.Дзвіжкі).
    Мар’іна хата – у гады вайны на гэтым месцы  была пабудавана хата, у якой жыла мастачка Марыя Клімава. Менавіта яе імя дало назву ўрочышчу (в.Засінцы).
    Масееў круг – лугавіна, якая некалі належала чалавеку па імені Маісей (в.Санюкі).
    Млынок – гэтае ўрочышча знаходзіцца за вёскай Грышы. Тут некалі знаходзіўся млын, адсюль пайшла і назва.

<1> <2> <3> <4>