<1> <2> <3> <4>

                                   А
    Альшанцы – у гэтым месцы расце шмат кустоў алешніка, адсюль і назва (в.Засінцы).
    Анзельмаўка – атрымала сваю назву ад імя немца Анзеля, якому належалі гэтыя землі. (в. Роза Люксембург).

                                 Б
   Белае балота – урочышча, якое знаходзіцца ў 3 км. ад вёскі Санюкі. Вясной там цвіце шмат белых пушыстых кветак.
   Белагор’е – атрымала сваю назву ад таго, што ў гэтай мясцовасці, недалёка ад вёскі Валаўск, ёсць вялікая гара з белага пяску.
   Бензін лес – па ўспамінах жыхароў вёскі Зашыр’е калісь, вельмі-вельмі даўно, на гэтым месцы быў вялікі лес, у якім расло шмат розных дрэў. Людзі аблюбавалі гэты куток дзеля жыцця. Дзеля таго, каб распрацаваць тут палі, яны вырубвалі лес і палілі яго, а каб попел не прападаў дарэмна, выкарыстоўвалі яго, як угнаенне. Пазней людзі сталі прадаваць попел багацеям і зараблялі на гэтым грошы. Аднаго такога чалавека, які прадаваў багата попелу, звалі Бенза. Гэтай справай ён займаўся ўсё жыццё. Адсюль і назва – Бензін лес.
    Берасцяная печ – як успамінаюць старажылы вёскі Засінцы, назва пайшла ад таго, што ў лесе была зроблена печ і ў ёй з берасты гналі дзёгаць.
    Боркі – як успамінаюць жыхары вёскі Дзвіжкі, раней гэтыя землі належалі пані Какуранавай і населялі іх выхадцы з Заходняй Беларусі: палякі. З недарэчнага спалучэння гэтых назваў і атрымала назву гэтае ўрочышча.
    Брадкі – такую назву мае нізіннная мясцовасць, дзе пераходзілі балота ў брод (в.Санюкі).
    Бярэзавае – калісьці, яшчэ да рэвалюцыі, пражывала ў вёсцы Кочышчы сям’я Кручка Макара Мікіціча. Глава сям’і быў вельмі добрым майстрам і ладным гаспадаром. Аднойчы вырашыў ён пераехаць з Кочышч на хутар і пабудаваць сабе хату. Але на месцы, якое ён выбраў, рос вялікі і густы бярэзнік. Але гаспадар не баяўся цяжкасцей і пачаў карчаваць лес. Патроху-патроху ён расчысціў дзялянку і пабудаваў сабе сядзібу, розныя пабудовы і пачаў там жыць. На хутары дзед выкапаў калодзеж і ў гэтым калодзежы была вельмі смачная вада. Хутара даўно ўжо няма, застаўся толькі калодзеж і назва “Бярэзавае”.

                                 В
    Варына палянка – па паданню, якое існуе ў вёсцы Дабрынь, тут рос некалі лес. Пахатнай зямлі было мала і людзі разраблялі ў лесе палянкі, сеялі там збожжа альбо бульбу. На адной з такіх палянак, пад час жніва,  і нарадзіла дачку Вара. З тых часоў і пайшла назва “Варына палянка”.
    Васілеўскія – урочышча з такой назвай знаходзіца недалёка ад вёскі Санюкі. Гэта лугавіна каля лесу, якая калісьці належала нейкаму Васілю.
    Верхаў – справа ў тым, што з вёскі Падгалле, якую акружалі балоты, былі відны толькі вярхі вялікага лесу. Ад гэтага і пайшла назва ўрочышча.
    Верхаў – урочышча з такой назвай ёсць і ў вёсцы Засінцы, а называецца так таму, што знаходзіцца зверху над полем.
    Ваўчкоў круг – па успамінах старажылаў вёскі Засінцы урочышча атрымала сваю назву, таму што там вадзілася шмат ваўкоў.

                                 Г
    Гайка – урочышча ля вёскі Засінцы атрымала сваю назву ад вузкакалейкі, якая была загачана насыпам для яе пабудовы.
    Гало – назва пайшла ад таго, што на гэтым месцы калісьці было”голае” балота і нічога на ім не расло (в.Валаўск).
    Гарадзішча – невялікі пагорак у полі ля вёскі Санюкі. Магчыма калісьці, там было  старажытнае паселішча людзей.
    Грабнік – такую назву мае месца, якое знаходзіцца паміж Зашыр’ем і Прачомышлямі. У мінулым тут рос лес з адных грабаў. У гады Вялікай Айчыннай вайны немцы, пад час адступлення, замініравалі амаль увесь гэты лес. Дзеці, гуляючы ў лесе, знайшлі гэтыя міны. Яны мала ўяўлялі сабе, што знайшлі смяротныя цацкі. І здарылася трагедыя: дзеці падарваліся на мінах.
    Зараз на гэтым месцы поле, але людзі яго ўсяроўна называюць “Грабнікам”.
    Груд – так жыхары вёскі Санюкі называюць невялікі луг на ўзвышанай мясцовасці.

<1> <2> <3> <4>